سیزده به در، نماد اتحاد فرهنگی ایرانیان در فرانسه
حدود ۶ سال قبل زمانی که به فرانسه آمدم، نخستین توصیه ایرانیان قدیمی به من این بود: شرط پیشرفت این است که از جمع‌های ایرانی فرار کنی! این جمله -به دور از هرگونه ژست ناسیونالیستی و وطن‌پرستی- برای من بسیار غم‌انگیز بود و در بدو ورودم به خاک فرانسه نا امیدی غریبی را به دلیل این توصیه که بین ایرانیان رایج شده بود تجربه کردم.
این جمله غم‌انگیز اما، بعدها برایم سرآغاز یک روند و حرکتی اجتماعی شد: نخست وب‌سایت ایرانیان فرانسه را طراحی کردم و تلاش کردم که خبرهای فرهنگی ایرانیان در فرانسه را پوشش دهم. این سایت اکنون با بیش از یکصد هزار کلیک ماهانه و حدود ۸۵۰۰ مشترک دائم فیس‌بوک به عنوان بزرگترین مرجع و بانک اطلاعاتی ایرانیان مقیم فرانسه به شمار می‌رود. بعدها به همت دوستان و عزیزانم انجمنی فرهنگی را به ثبت رساندیم و ثابت کردیم که کار گروهی بین ایرانیان امر محالی نیست و با ممارست و تمرین، می‌توان به این آرزو جامه عمل پوشند.
نام «امید» برای این انجمن انتخاب شد چون، امید را در دل همه‌ی ما زنده کرد و نشان داد که ایرانیان می‌توانند فارغ از طرز فکر و ایدئولوژی های گوناگون در کنار یکدیگر جمع شوند. انجمنی که به همت یک تیم داوطلب، در کمتر از یک سال، ۵ ترم آموزش زبان فرانسه، بیش از ۳۰ نشست گفتگو به زبان فارسی، ۱۰ برنامه تماشا و نقد فیلم، چندین دوره و کارگاه آموزشی و دهها رویداد فرهنگی، پیک‌نیک، دور همی و رقص و موسیقی، برنامه‌های گروهی ورزشی و … برگزار کرده است.
همه این برنامه‌ها یک هدف داشته و دارد: جمع کردن ایرانیان و فارسی‌زبانان در خارج از کشور در کنار یکدیگر، فارغ از هر نوع تفکر سیاسی، مذهبی، قومی و جنسیتی.
امسال برنامه‌ی سیزده به در برایم از آن‌جهت زیبا بود چون این تنوع و رنگارنگی ایرانیان و فارسی‌زبانان به وضوح قابل رویت بود: از فارس و کرد و آذری و لر و بلوچ، تا خراسانی و هزاره و پشتون و تاجیک و هر کسی که فارسی صحبت می‌کرد و یا به حوزه فرهنگی تمدن ایرانی وابسته و علاقه‌مند بود در این جمع قابل مشاهده بود. دسته‌بندی‌های سیاسی البته در این جمع آشکار بود و مشخص بود دسته‌هایی حضور دارند که در شرایط عادی تحمل یکدیگر را ندارند و با یکدیگر بسان کارد و پنیر رفتار می‌کنند. اما آن‌چه که همه این افراد را کنار هم جمع کرده بود، زنده نگه داشتن یک حرکت ملی به نام «۱۳ به در» و فرهنگی بودن این جریان بود.
اعضای انجمن فرهنگی امید هم امسال تلاش کردند به جای اینکه پرچم خود را در محل دیگری بزنند و مراسم را در نقطه دیگری برگزار کنند -کاری که اغلب گروههای سیاسی انجام می‌دهند- تصمیم گرفتند که به خیل عظیم ایرانیان دیگر بپیوندند و خود در این حرکت فرهنگی سهیم شوند.
به گمان نگارنده این سطور، مشکلات فعلی جامعه ایران، نه مشکلات سیاسی، بلکه مشکلات فرهنگی و آموزشی‌ست و پاسداشت و زنده نگه‌داشتن برنامه‌های فرهنگی می‌تواند فضا را برای رشد اجتماعی و پیشرفت کشورمان فراهم کند.
به عنوان عضو کوچکی از اعضای انجمن فرهنگی امید از همه هم‌وطنان که به زنده نگه داشتن رویدادهای فرهنگی کمک می‌کنند، سپاس‌گزاری می‌کنم و امیدوارم نمادها و رویدادهای فرهنگی ما، اتحاد بین هم‌وطنان را بیش از پیش کند.
سعید جعفری
پاریس- ۴ آوریل ۲۰۱۷
توضیح: همان طور که در متن نوشته شده، برگزار کننده این برنامه انجمن فرهنگی امید نبوده است. ایرانیان همه ساله در این محل برنامه سیزده به در را برگزار می‌کنند و اعضای انجمن امید هم به جمع ایرانیان پیوستند.
https://www.youtube.com/watch?v=StHr0D09u-s
