آشنایی با زهرا شفیع نقاش جوان ایرانی و آثار او
زهرا شفیع نقاش جوان و خلاق مقیم ایران، امسال جایزۀ اقامت سه ماهه در سیتۀ بین المللی هنر در پاریس را از آنِ خود کرد. این مسابقه هر سال از جانب انستیتو دو فرانس و وزارت فرهنگ و ارتباطات فرانسه در تهران تدارک دیده می‌شود. او که فارغ التحصیل هنرهای زیباست، از ده سال پیش در نخستین جشنوارۀ گروهی زنان در تهران شرکت کرد و از آن پس در نمایشگاه‌های متعدد فردی و جمعی در ایران و نیز در پاریس، بروکسل، برلن و میامی به نمایش کارها و آثار خود پرداخته است.
آفرینش‌های هنری او در همین دورۀ کوتاه اقامتش در پاریس مورد توجه و استقبال بسیاری از بازدید کنندگان و تماشاگران قرار گرفت. خود او در یادداشتی در بارۀ چگونگی شکل‌گیری این پروژۀ تازه می‌نویسد:
” ورود و اقامت من در سیته مرا با دنیای تازه‌ای آشنا کرد که در آن، فاصله‌ها و جدائی‌های میان انسان‌ها رنگ می‌باخت. جهانی که در آن هنرمندانی با خاستگاه‌ها و پیشینه‌های گوناگون از گوشه و کنار دنیای پُر ستیز و پُر تَنِشِ کنونی به دهکدۀ کوچکی راه یافته بودند که در آن با زبانِ رنگ و شعر و موسیقی و رقص با یکدیگر سخن می‌گفتند و دیگر از آن نزاع‌ها و نفاق‌هایی که هر یک از ما را در بطن جغرافیای سیاسی سرزمین‌مان، نسبت به ساکنان سرزمین‌های دیگر، گرفتار کرده است خبری نبود و دشمنی ها از میان برخاسته بود. دیگر رنگ پوست و جایگاه اجتماعی و نام کشورمان مانع دست یافتن به ریشه‌های مشترک انسانی که ما را به یکدیگر پیوند می‌دهند نبود.
همین تجربۀ زیستن با دیگر هنرمندان غیرایرانی و سهیم شدن در آفرینش و کار یکدیگر در این دهکدۀ جهان – وطن بود که در روزهای نخستین اقامتم الهام بخش کار تازۀ من در این فرصت کوتاه شد. بازاندیشیدن به رشته های اُلفت و ریشه‌های مشترک انسانی میان همۀ ما، بی‌اختیار مرا به یاد شعر شاعر بزرگ سرزمینم در قرن سیزدهم میلادی، سعدی شیرازی، انداخت که چنین سروده بود:
بنی آدم اعضای یکدیگرند / که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار / دگر عضوها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی / نشاید که نامت نهند آدمی
در این پروژه کوشش کرده‌ام با الهام گرفتن از این شعر سعدی و فضای زندگی‌ام در سیته، از تکه‌ها و اعضای بدن هنرمندانی که در این روزها مقیم سیته هستند، نقشی بپردازم که این پیکرۀ یگانۀ بشری را با همۀ تنوع و رنگارنگی‌اش به تصویر بکشاند. ”
در اینجا برخی از آثار وی را مشاهده می‌کنید. چند آثار نخست مربوط به نمایشگاه وی با عنوان “وارونگی” است.
آثار “ملکه آشپزخانه ” :
به میهمانی زندگی خوش آمدید :
گاهی فراموش می‌کنیم که این مهمانی با همه‌ی زرق و برق دلفریب و احاطه‌گر امروزی‌اش، همیشگی نخواهد بود و روزی
در اوج شکوه و درخشش خود پایان می‌یابد؛ آنگاه آخرین هدیه‌ی ما انسان‌ها «مر گ» خواهد بود!
در پایان عکس‌هایی از نمایشگاه وی در پاریس را مشاهده می‌کنید که مورد استقبال زیادی قرار گرفت :
